کاوش موضوع مت آمفتامین
صفحه اصلی
مت آمفتامین
مت‌آمفتامین یک محرک قوی دستگاه عصبی مرکزی (سی‌ان‌اس) است که عمدتاً به عنوان یک داروی تفریحی یا افزایش‌دهنده عملکرد مورد استفاده قرار می‌گیرد و کمتر به عنوان یک درمان خط دوم برای اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ای‌دی‌اچ‌دی) و چاقی استفاده می‌شود. همچنین تحقیقاتی در مورد استفاده از آن به عنوان یک درمان ممکن برای ضربه مغزی انجام شده است. مت‌آمفتامین در سال ۱۸۹۳ کشف شد و به دو انانتیومر: لوومت‌آمفتامین و دکسترو مت‌آمفتامین وجود دارد. مت‌آمفتامین به طور خاص به یک ماده شیمیایی خاص اشاره دارد، که به شکل آزاد راسمیک است، که مخلوطی برابر از لوومت‌آمفتامین و دکسترو مت‌آمفتامین در فرم‌های آمین خالص خود است، اما نمک هیدروکلرید، که به طور معمول به آن کریستال مت می‌گویند، به طور گسترده‌ای استفاده می‌شود. مت‌آمفتامین به ندرت تجویز می‌شود به دلیل نگرانی‌هایی پیرامون پتانسیل آن برای استفاده تفریحی به عنوان یک هوس‌افزا و سرخوشی، و همچنین در دسترس بودن داروهای جایگزین با ایمنی بیشتر و کارایی درمانی قابل مقایسه مانند آدرال و ویوانس. دکسترو مت‌آمفتامین یک محرک دستگاه عصبی مرکزی قوی‌تر از لوومت‌آمفتامین است.
هر دو مت‌آمفتامین راسمیک و دکسترو مت‌آمفتامین به دلیل پتانسیل استفاده تفریحی به طور غیرقانونی قاچاق و فروخته می‌شوند. بالاترین شیوع استفاده غیرقانونی از مت‌آمفتامین در بخش‌هایی از آسیا و اقیانوسیه و همچنین در ایالات متحده مشاهده می‌شود، جایی که مت‌آمفتامین راسمیک و دکسترو مت‌آمفتامین به عنوان مواد کنترل‌شده رده دو طبقه‌بندی شده‌اند. لوومت‌آمفتامین به عنوان یک داروی بدون نسخه برای استفاده به عنوان یک ضد احتقان بینی استنشاقی در ایالات متحده در دسترس است. در سطح بین‌المللی، تولید، توزیع، فروش و داشتن مت‌آمفتامین در بسیاری از کشورها محدود یا ممنوع شده است، به دلیل قرار داشتن آن در رده دو پیمان کنوانسیون سازمان ملل در مورد مواد روان‌گردان. در حالی که دکسترو مت‌آمفتامین داروی قوی‌تری است، مت‌آمفتامین راسمیک اغلب به طور غیرقانونی تولید می‌شود، به دلیل سهولت نسبی در سنتز و محدودیت‌های قانونی در دسترسی به پیش‌ماده‌های شیمیایی.
در دوزهای پایین تا متوسط، مت‌آمفتامین می‌تواند حالت روحی را افزایش دهد، هشیاری، تمرکز و انرژی را در افراد خسته افزایش دهد، اشتها را کاهش دهد و به کاهش وزن کمک کند. در دوزهای بسیار بالا، می‌تواند منجر به روان‌پریشی، تخریب عضلات اسکلتی، تشنج و خونریزی در مغز شود. استفاده مزمن از دوزهای بالا می‌تواند نوسانات خلقی غیرقابل پیش‌بینی و سریع، روان‌پریشی ناشی از محرک (مانند پارانویا، توهمات، دلیریوم و هذیان) و رفتارهای خشونت‌آمیز ایجاد کند. به صورت تفریحی، توانایی مت‌آمفتامین در افزایش انرژی گزارش شده است که می‌تواند حالت روحی را تقویت کند و میل جنسی را تا جایی افزایش دهد که مصرف‌کنندگان قادر به انجام فعالیت جنسی به‌طور مداوم برای چندین روز در حین مصرف این دارو باشند. مت‌آمفتامین به داشتن احتمال بالای اعتیاد (به معنای بالا بودن احتمال اینکه استفاده طولانی‌مدت یا دوزهای بالا منجر به استفاده اجباری از دارو شود) و وابستگی (به معنای بالا بودن احتمال بروز علائم ترک در زمانی که مصرف مت‌آمفتامین متوقف می‌شود) شناخته شده است. قطع مصرف مت‌آمفتامین پس از استفاده سنگین ممکن است منجر به یک سندرم حاد پس از ترک شود که ممکن است برای ماه‌ها بعد از دوره معمولی ترک ادامه یابد. در دوزهای بالا، مت‌آمفتامین برای نورون‌های دوپامینرژیک در میان‌مغز انسان سمی است و به‌طور کمتر برای نورون‌های سروتونرژیک نیز ممکن است سمی باشد. سمی بودن مت‌آمفتامین باعث تغییرات نامطلوب در ساختار و عملکرد مغز می‌شود، مانند کاهش حجم ماده خاکستری در چندین ناحیه مغز و همچنین تغییرات نامطلوب در نشانگرهای تمامیت متابولیک.
مت‌آمفتامین به طبقه‌بندی شیمیایی فنیل‌اتیل‌آمین‌های جانشینی شده و آمفتامین‌های استخلافی شده تعلق دارد. این ماده به دیگر دی‌متیل‌فنیل‌اتیل‌آمین‌ها به عنوان ایزومر ساختاری این ترکیبات مرتبط است، که فرمول شیمیایی مشترک C10H15N را دارند.... بیشتر در ویکی پدیا
